هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، زیبایی و فتنه‌گری معشوق، تضادهای زندگی مانند خیر و شر، و بی‌ثباتی دنیا را بیان می‌کند. شاعر از عشق و جنون، ناپایداری قدرت، و پیچیدگی‌های اخلاقی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی، فلسفی و اخلاقی موجود در شعر نیاز به درک و تجربه‌ی کافی از زندگی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.

غزل شمارهٔ ۴۵۹۴

ای بر روی تو از آینه گل صافتر
فتنه روی زمین زلف تو را در زیر سر

هر که از بت روی گردان شد نبیند روی حق
هر که از زنار برگردد نمی بندد کمر

آتش سوزنده رانتوان به چوب اندام داد
چوب گل دیوانگان رامی کند دیوانه تر

دوربینان از خزان تنگدستی فراغند
مرغ زیرک در بهاران می کشد سرزیرپر

گاه باشد کز غباری لشکری بر هم خورد
تا خطش سر زد، سپاه زلف شد زیرو زبر

در رگ جان هرکه را چون رشته پیچ وتاب نیست
زود باشدسر برآرد از گریبان گهر

بس که درشر خیر ودر خیرجهان شر دیده ام
مانده ام عاجز میان اختیار خیروشر

نیست ذوق سلطنت مارا، وگرنه ریخته است
چون حباب وموج در بحر فنا تاج وکمر

تا ازان شیرین سخن حرفی مکرر بشنوم
خویش راصائب کنم دربزم او دانسته کر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۵۹۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۵۹۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.