هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به موضوعاتی مانند پختگی و رسیدن، آزادگی، گذر زمان، هشدار درباره تعلل و بی‌عملی، و ارزش یادگیری از تجربیات گذشته می‌پردازد. شاعر با اشاره به عناصر طبیعی مانند میوه رسیده، آتش، سرو، و خزان، مفاهیم عمیق انسانی و فلسفی را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و استعاره‌های پیچیده موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند گذر زمان و تأملات وجودی نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۷۳۸

منصوروار پختگی از چوب دار گیر
این میوه رسیده ازین شاخسار گیر

جنگ گریز چندتوان کرد چون سپند؟
یاقوت وار در دل آتش قرار گیر

چون سرو سربه حلقه آزادگان درآر
خط امان ز حادثه روزگار گیر

زین بیشتر کبوتر چاه وطن مباش
بر تخت مصررو، به عزیزی قرار گیر

نام بلند، مزد خراش جگر بود
یاد از عقیق این سخن نامدار گیر

این تیره باطنان همگی زنگ طینت اند
تاممکن است آینه را در غبار گیر

برگ خزان رسیده به دامن کشید پای
ای دل تو نیز اگر بتوانی قرار گیر

دست طلب به دامن شبنم گره مکن
دامان بحر چون گهر شاهوار مگیر

صائب بهار رفت، چه از کار رفته ای ؟
تاوان عیش رفته ز فصل بهار گیر
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۷۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۷۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.