جوشن داودی قلمرو تدبیر
نقش بر آب است پیش ناوک تقدیر

با جگر آفتاب، صبح چه سازد ؟
گرمی دل کم نمی شود به طباشیر

بار نفسها نه ایم چون نی بی مغز
ناله ما خانه زاد ماست چو زنجیر

از خس و خار شکسته پای چه آید؟
برق درین راه گشته است زمین گیر

بس که کشیده است دردسر ز جنونم
کوچه دهد، چون شوم دچار به زنجیر

چون ورق آفتاب عمر بگردد
پرده گلیم فناست سایه نخجیر

یار سبکروح شو که بر هدف آید
آهن پیکان به زور بال و پر تیر

تنگترست از فضای چشمه سوزان
روزن جنت نظر به حلقه زنجیر

خاطر صائب خیال گنج ندارد
چشم و دل سیر فارغ است ز اکسیر

نسبت معنی به لفظ تازه صائب
همچو ظفر خان بود به خطه کشمیر