هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عشق و دل‌بستگی شاعر به معشوق می‌پردازد که با وجود گذشت زمان و تغییرات، هنوز تأثیر عمیقی بر او دارد. شاعر از خط (سبک ریش یا موی صورت) معشوق، بوسه‌های او و رفتارهایش یاد می‌کند و بیان می‌کند که هنوز امید و اشتیاق در دلش زنده است. همچنین، او از بی‌وفایی معشوق گله می‌کند اما همچنان شیفته‌ی اوست.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه‌ای است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا نامناسب باشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به‌کاررفته در آن نیاز به درک ادبی بالاتری دارد.

غزل شمارهٔ ۴۸۰۱

چه شد که یار خط آورد با صفاست هنوز
فروغ صبح بنا گوش دلگشاست هنوز

اگر چه خط رقم عزل خواند درگوشش
درازدستی مژگان او بجاست هنوز

به یاد بوسه دهن خوش کنید ازان نوخط
که نوسواد سخنهای آشناست هنوز

به دستهای نگارین، عذار نو خط او
ز کار درهم عاشق گرهگشاست هنوز

اگر چه دود برآورد خط ز رخسارش
هزار تشنه جگر رالبش دواست هنوز

به ناامیدی از اینجا مرو که حاجتها
ز فیض صبح بنا گوش او رواست هنوز

ازو توقع حلوای آتشی زودست
عتاب و رنجش بیجای او بجاست هنوز

هزار تشنه جگر را به چشمه حیوان
لبش به خضر خط سبز رهنماست هنوز

فسانه می شمرد حرف بیوفایی حسن
ازو توقع مهر و وفا خطاست هنوز

نگشته است به دلها گران غبار خطش
عزیز دیده مردم چو توتیاست هنوز

به عرض حال زبان آشنا مکن صائب
که تیغ غمزه او برسر جفاست هنوز
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۰۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.