هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به موضوعاتی مانند حفظ آبرو، احترام به دیگران، پرهیز از اسراف و بی‌احترامی، و ارزش قائل شدن برای زحمات دیگران می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که مانند شمع اشک نریزد، حیات خود را بیهوده هدر ندهد، به اهل سخن بی‌احترامی نکند، و آبروی دیگران را نریزد. همچنین تأکید دارد که نباید به افراد ضعیف و بی‌پناه ظلم کرد و باید از زبان ملامت پرهیز نمود.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی موجود در این شعر برای درک و تحلیل، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامین آن ارتباط برقرار کنند.
غزل شمارهٔ ۴۸۱۷
چون شمع اشک در طلب مدعا مریز
نقد حیات خود چو شرر برهوا مریز
بی عزتی به اهل سخن مایه غم است
زنهار خرده های قلم زیر پا مریز
باید اگر به مردم بیگانه جان فشاند
زنهار آبرو به درآشنا مریز
آتش تمیز خارو خس از گل نمی کند
ای ساده لوح گل به گریبان ما مریز
از مفلسان زبان ملامت کشیده دار
زنهار خون ماهی بی فلس را مریز
صائب گذشت از دو جهان در وفای تو
خونش به خاک راه به تیغ جفا مریز
نقد حیات خود چو شرر برهوا مریز
بی عزتی به اهل سخن مایه غم است
زنهار خرده های قلم زیر پا مریز
باید اگر به مردم بیگانه جان فشاند
زنهار آبرو به درآشنا مریز
آتش تمیز خارو خس از گل نمی کند
ای ساده لوح گل به گریبان ما مریز
از مفلسان زبان ملامت کشیده دار
زنهار خون ماهی بی فلس را مریز
صائب گذشت از دو جهان در وفای تو
خونش به خاک راه به تیغ جفا مریز
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۱۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۱۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
