سوره فتح دعای نصر دعای توسل
هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، پیام‌های امیدوارکننده و تسلی‌بخش را به مخاطب انتقال می‌دهد. شاعر از تغییرات طبیعی زندگی سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که نباید از تغییرات و مشکلات زندگی ناامید شد، زیرا هر سختی پایان می‌یابد و جای خود را به آرامش و زیبایی می‌دهد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.

غزل شمارهٔ ۴۸۷۶

دل ز تن چون دور شد وامی شود غمگین مباش
کور را فرزند بینا می شود غمگین مباش

گر ترا از کار کردن فرصت گفتار نیست
رفته رفته کار گویا می شود غمگین مباش

چون حباب این عقده کز کسب هوا در کار توست
از نسیمی عین دریا می شود غمگین مباش

گر ترا در پرده دل هست حسن یوسفی
مشتری بسیار پیدا می شود غمگین مباش

در کنار گل نخواهد ماند شبنم جاودان
آخر از پستی به بالا می شود غمگین مباش

گر نسیم صبح غافل از گشاد دل شود
این گره چون غنچه خود وا می شود غمگین مباش

خون به مهلت مشک شد درناف آهوی ختن
گریه های تلخ صهبا می شود غمگین مباش

جوهر تیغ زبان لاف یک دم بیش نیست
صبح کاذب زود رسوا می شود غمگین مباش

نقطه خاک سیه، صائب اگر صاحبدلی
دلنشین تر از سویدا می شود غمگین مباش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
# امید # انگیزه # تسلی‌بخشی # زندگی # فلسفه
۳۱۳ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۸۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۸۷۷
چالش حفظ شعر
ثبت مجموعه شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.