هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف قدرت و تأثیر شمشیر، زیبایی و جذابیت چهره‌ای خاص، و مفاهیم اخلاقی مانند پرهیز از غیبت و صداقت می‌پردازد. همچنین، از استعاره‌های پیچیده و تصاویر شاعرانه برای بیان مفاهیم عمیق استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سال دشوار می‌باشد. همچنین، برخی از تصاویر مانند ریختن خون ممکن است برای مخاطبان جوان نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۵۰۱۰

نمانده زنده کس از دست و تیغ چالاکش
هنوز می پرد از شوق،چشم فتراکش

علم به خون مسیحا و خضر چرب کند
چو از نیام کشد تیغ، حسن بیباکش

رخی که هر دو جهان در فروغ اومحوست
نظر چگونه کندبی نقاب ادراکش ؟

به خاک هر که نهال تو سایه اندازد
زبان شکر برآید چو سبزه از خاکش

ازان شراب مرا شیر گیر کن ساقی
که همچو پنجه شیرست پنجه تاکش

درین بساط هرآن کس نفس به صدق کشد
چو صبح،مهر شود طالع از دل چاکش

کسی که پاک نسازد دهن ز غیبت خلق
همان کلید در دوزخ است مسواکش

اگر چه خون جهان ریخت غمزه اش صائب
هنوز رغبت خون می چکد ز فتراکش
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.