هوش مصنوعی:
این متن شعری است که با استفاده از استعارهها و تصاویر پیچیده، به موضوعاتی مانند عطش معنوی، ناپایداری زندگی، و حرص و طمع انسان میپردازد. شاعر از عناصری مانند آب حیات، خضر، و مسیح برای بیان مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی استفاده میکند.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم پیچیده و انتزاعی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد. همچنین، استفاده از استعارههای عمیق ممکن است برای مخاطبان جوانتر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۵۰۱۳
مدار چشم مروت ز خضرو احسانش
که سربه مهر حباب است آب حیوانش
به آب می برد و تشنه باز می آرد
هزار تشنه جگر راچه زنخدانش
بنای عمر مسیح و خضر به آب رسید
هنوز تشنه خون است تیغ مژگانش
زگرد خوان فلک دست حرص کوته دار
که سنگ ریزه منت سرشته بانانش
گشاده روی بود در حریم دیده مور
دلی که وسعت مشرب بود بیابانش
که سربه مهر حباب است آب حیوانش
به آب می برد و تشنه باز می آرد
هزار تشنه جگر راچه زنخدانش
بنای عمر مسیح و خضر به آب رسید
هنوز تشنه خون است تیغ مژگانش
زگرد خوان فلک دست حرص کوته دار
که سنگ ریزه منت سرشته بانانش
گشاده روی بود در حریم دیده مور
دلی که وسعت مشرب بود بیابانش
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.