هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیه‌های اخلاقی و اجتماعی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که در جمع‌ها متواضع باشد، از غیبت و عیب‌جویی پرهیز کند، صبور باشد و مانند شمع زبان‌دراز نباشد. همچنین تأکید می‌کند که نباید از ناملایمات زندگی ناامید شد و همیشه باید هوشیار بود.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق اخلاقی و اجتماعی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات عرفانی و تمثیل‌های به کار رفته ممکن است برای سنین پایین قابل درک نباشد.

غزل شمارهٔ ۵۰۴۸

در محفل که راه بیابی گران مباش
از حرف سخت بار دل دوستان مباش

یاد از حباب گیر طریق نشست و خاست
دربزم چون محیط بزرگان گران مباش

با نیک و بد چوآینه هموار کن سلوک
غماز عیب چون محک امتحان مباش

شرط است پاس نوبت مردم درآسیا
درانجمن چو شمع سراپا زبان مباش

طی کن چو ریگ، طلب رابه خامشی
بیهوده نال چون جرس کاروان مباش

تاابر نوبهار پریشان نگشته است
دستی بلند کن صدف بی دهان مباش

نقش قدم به کعبه رسانید خویش را
پای به خواب رفته این کاروان مباش

یک برگ را برات اقامت نداده اند
غافل ز سردمهری باد خزان مباش

هر چند خرمنت ز ثریا گذشته است
ایمن ز برق حادثه آسمان مباش

درآتش است نعل گل ای خانمان خراب
درفکر جمع خاروخس آشیان مباش

ما وصل گل به نغمه سرایان گذاشتیم
ای باغبان تونیز درین بوستان مباش

صائب غریب وبیکس و دلگیر می شوی
پر در مقام تجربه دوستان مباش
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۴۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.