هوش مصنوعی: این متن شعری است که با استفاده از تصاویر طبیعی و استعاره‌های زیبا، توصیه‌هایی اخلاقی و عرفانی ارائه می‌دهد. شاعر از عناصری مانند غنچه، آتش، آب، ابر، زمین، و موج برای انتقال مفاهیمی مانند صبر، تواضع، هوشیاری، و گذرا بودن زندگی استفاده کرده است.
رده سنی: 14+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.

غزل شمارهٔ ۵۰۷۹

چون غنچه نشکفته درین باغ غمین باش
شیرازه اوراق دل از چین جبین باش

چون آتش سوزان مشو ازباد سبکسر
چون آب ز روشن گهری خاک نشین باش

از خشکی اگر ابر گهربار نگردی
درپرورش دانه افشانده، زمین باش

در بستن چشم است اگر هست گشادی
دررهگذر صید،طلبکار کمین باش

دنباله روان راست خطر بیش ز رهزن
آگاه ز خود درنفس بازپسین باش

خواهی که به روشن گهری نام برآری
در روی زمین خانه نشین همچو نگین باش

شاید دری از غیب به روی تو گشایند
چون خال درآن کنج دهن گوشه نشین باش

صائب نبود زیر فلک جای اقامت
چون موج، سبکسیر درین شوره زمین باش
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۰۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۰۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.