هوش مصنوعی: متن بالا به وحدت و جمع‌شدن افراد در کنار هم اشاره دارد، با استفاده از تصاویر مختلف مانند قطره‌های آب که به دریا می‌پیوندند، کاروانی که در صبح جمع می‌شود، و ذرات جهان که در پرتو حقیقت متحد می‌گردند. این شعر بر محوریت عشق، وحدت، و رهایی از جدایی تأکید دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات انتزاعی و استعاری نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۵۱۲۱

می پرستان در سر کوی مغان گردند جمع
تیرهای راست در پیش نشان گردند جمع

گر چه درتاریکی شب راه را گم کرده اند
صبح چون روشن شود این کاروان گردند جمع

گر چه چون برگ خزان امروز بی شیرازه اند
زیریک پیراهن آخر غنچه سان گردند جمع

گر چه هر یک در مقامی لاف یکتایی زنند
چون براه افتند چون ریگ روان گردند جمع

این پریشان قطره ها کز هم جدا افتاده اند
در کنار لطف بحر بیکران گردند جمع

تنگی صحرای امکان مانع جمعیت است
جمله باهم در فضای لامکان گردند جمع

در ته دریای وحدت چون گهرهای صدف
زیر یک پیراهن این سیمین بران گردند جمع

چون بسوزد نور وحدت پرده های امتیاز
ثابت و سیار دریک آسمان گردند جمع

چون شود بی پرده خورشید حقیقت آشکار
جمله ذرات جهان دریک زمان گردند جمع

راست کیشان محبت ناوک یک ترکشند
چون گشادی شد به نزدیک نشان گردند جمع

بر فراز ای قهرمان عشق قد چون علم
تا ز اطراف این سپاه بیکران گردند جمع

صائب از درد جدایی خون خود را می خورم
هرکجا با هم دو یار مهربان گردند جمع
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.