مشو به دیدن خشک از سمنبران قانع
مشو ز خوان سلیمان به استخوان قانع

چو غنچه دوخته ام کیسه ها به خرده گل
به برگ سبز شوم چون زباغبان قانع ؟

حلال باد به یعقوب بوی پیراهن
که من ز دور به گردم زکاروان قانع

خطا چگونه شودتیر من،که گردیم
ز صید خویش به خمیازه چون کمان قانع

مرا ز خویش درین آسیا چوباری نیست
شدم به گردش خشکی زآسمان قانع

خوش است لقمه که چشمی نباشد از پی آن
به خوردن دل خود گشته ام ازان قانع

ز بوسه صلح به پیغام خشک نتوان کرد
به نیم جان نشوم زان جهان جان قانع

همان ز رهگذر رزق می کشم سختی
اگر چه من چو همایم به استخوان قانع

به یک دو کف نتوان سیر شد زآب حیات
به یک دو زخم زتیغش شوم چسان قانع؟

ز زخم خار شود امن بلبلی صائب
که شد به رخنه دیوار گلستان قانع