هوش مصنوعی:
متن بالا یک شعر عرفانی و عاشقانه است که از مفاهیمی مانند مستی معنوی، شور و حال عشق، و رهایی از خود در سماع (رقص صوفیانه) سخن می‌گوید. شاعر از نمادهایی مانند موسی، منصور حلاج، مجنون، و شاپور استفاده کرده تا احساسات عمیق و تجربیات روحانی را بیان کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی اشارات تاریخی و اساطیری نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد.
غزل شمارهٔ ۵۱۳۸
دل مست حیرت و سر پرشور درسماع
موسی به خواب بیخودی وطور درسماع
خلقی به یکدیگر کف افسوس می زنند
خون ازنشاط دررگ منصوردرسماع
جایی که ریگ رقص روانی نمی کند
مجنون ساده لوح کند شور درسماع
خوش باده ای است عشق که چندین هزاربط
آمد به بال این می پرزور درسماع
سر سبز باد هند که از آرمیدگی
درزیر پای فیل بود مور درسماع
صائب زشور فکر توآمد به زیر خاک
مرغ دل امیدی و شاپور درسماع
موسی به خواب بیخودی وطور درسماع
خلقی به یکدیگر کف افسوس می زنند
خون ازنشاط دررگ منصوردرسماع
جایی که ریگ رقص روانی نمی کند
مجنون ساده لوح کند شور درسماع
خوش باده ای است عشق که چندین هزاربط
آمد به بال این می پرزور درسماع
سر سبز باد هند که از آرمیدگی
درزیر پای فیل بود مور درسماع
صائب زشور فکر توآمد به زیر خاک
مرغ دل امیدی و شاپور درسماع
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۳۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱۳۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
