هوش مصنوعی:
این متن بر اهمیت دوری از مردم و پیوستن به خدا تأکید دارد. شاعر از ضررهای معاشرت با مردم بی‌فایده و اتلاف وقت در این روابط هشدار می‌دهد. او معتقد است که انقطاع از خلق، اتصال به حق است و اجتماع مردم ممکن است باعث غرور و گمراهی شود. در نهایت، شاعر اعلام می‌کند که به یاد خدا از دنیا و اختلافات آن کناره گرفته است.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن برای درک و تجزیه‌وتحلیل، به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی بیشتری نیاز دارد. نوجوانان زیر 16 سال ممکن است در فهم کامل این مضامین مشکل داشته باشند.
غزل شمارهٔ ۵۱۹۱
آزرده است گوشه نشین ازوداع خلق
غافل که اتصال حق است انقطاع خلق
در اختلاط خلق ضررهاست، زینهار
بگذر ز خلق و صحبت بی انتفاع خلق
جانسوزتر زمرگ طبیعی است فوت وقت
کاین انقطاع حق بود آن انقطاع خلق
بر اجتماع خلق مکن تکیه کز غرور
گوساله را خدای کند اجتماع خلق
صائب به یاد حق ز جهان صلح کرده ایم
فارغ نشسته ایم ز صلح ونزاع خلق
غافل که اتصال حق است انقطاع خلق
در اختلاط خلق ضررهاست، زینهار
بگذر ز خلق و صحبت بی انتفاع خلق
جانسوزتر زمرگ طبیعی است فوت وقت
کاین انقطاع حق بود آن انقطاع خلق
بر اجتماع خلق مکن تکیه کز غرور
گوساله را خدای کند اجتماع خلق
صائب به یاد حق ز جهان صلح کرده ایم
فارغ نشسته ایم ز صلح ونزاع خلق
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۱۹۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱۹۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
