هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیر آن بر عاشقان می‌پردازد. با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند مقایسه رخسار معشوق با ماه و اشاره به عنبرین هلال، زیبایی بی‌نظیر او را به تصویر می‌کشد. همچنین، از تأثیر این زیبایی بر عاشقان و طبیعت اطراف سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، ممکن است برخی از اصطلاحات و تشبیهات برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
غزل شمارهٔ ۵۲۵۹
رخسار همچو ماه تو از عنبرین هلال
درگوش آفتاب کشد حلقه زوال
فارغ زرشک آینه وآب کرده است
عشاق را نظاره آن حسن بی مثال
بر لعل او عقیق کند آب خود سبیل
بر سیب او سهیل کند خون خود حلال
لب نیست رخنه ای توان بست چون گشود
چندان که ممکن است بپرهیز از سوال
صائب دلش فسرده نگردد ز برگریز
مرغی که بهار کشد سر به زیر بال
درگوش آفتاب کشد حلقه زوال
فارغ زرشک آینه وآب کرده است
عشاق را نظاره آن حسن بی مثال
بر لعل او عقیق کند آب خود سبیل
بر سیب او سهیل کند خون خود حلال
لب نیست رخنه ای توان بست چون گشود
چندان که ممکن است بپرهیز از سوال
صائب دلش فسرده نگردد ز برگریز
مرغی که بهار کشد سر به زیر بال
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۵۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
