هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی با استفاده از تصاویر طبیعی مانند گل، بلبل، خار و نسیم، به بیان احساسات عاشقانه و رنج‌های عاشق می‌پردازد. شاعر از گل به عنوان نماد زیبایی و عشق یاد می‌کند و بلبل را به عنوان موجودی که از درد عشق ناله می‌کند، توصیف می‌نماید. همچنین، شعر به مفاهیمی مانند رنج، شادی، مستی و انتخاب اشاره دارد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'شراب گل' و 'مستی' ممکن است نیاز به درک بیشتری از ادبیات و فرهنگ داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۵۲۶۵

روزی که سوخت برق تجلی نقاب گل
بلبل چگونه اب نشد از حجاب گل

حاجت به سر گشودن مینای غنچه نیست
ما را بس است دیدن رنگ شراب گل

بلبل ز زخم خار به فریاد آمده است
آه آن زمان که تیغ کشد آفتاب گل

در خار غوطه می زنم و خنده می کنم
بلبل نیم که ناله کنم در رکاب گل

از باغ چون نسیم تهیدست می روم
با آن که چشم باختم از انتخاب گل

بلبل به خواب مستی و طفل نسیم شوخ
از یکدگر چگونه نریزد کتاب گل

عاشق زبوی سوختگی تازه می شود
اینجا گل چراغ بود در حساب گل

تا آمده است بلبل ما در حریم باغ
خمیازه می کشد به دریدن نقاب گل

صائب جواب آن غزل این که گفته اند
بلبل ز جام لاله ننوشد شراب گل
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۶۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۲۶۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.