سوره فتح دعای نصر دعای توسل
هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با نگاهی عمیق و عبرت‌آموز به دنیا، مفاهیمی مانند ناپایداری زندگی، ظلم و ستم، و جستجوی حقیقت را بیان می‌کند. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند آفتاب در آغوش مسیحا، سواد شهر خون مرده، و خوشه‌ای در دست ثریا، به انتقاد از نابرابری‌های اجتماعی و جستجوی معنای زندگی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و انتقادی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از تصاویر شاعرانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۵۳۰۰

گاه گاه از دیده عبرت با دنیا دیده ام
کی به این هنگامه از بهر تماشا دیده ام

چرخ تر دامن که باشد دعوی عصمت کند
آفتابش را در آغوش مسیحادیده ام

پیش چشم من سواد شهر خون مرده ای است
نقش خود چون لاله در دامان صحرا دیده ام

تیغ اگر از آسمان بر فرق من باریده است
خار در چشمم اگر هرگز به بالا دیده ام

درته پیراهن هستی نگنجم چون حباب
قطره نا چیز خود را تا به دریا دیده ام

در کنار گل چو شبنم خار دارم زیر پا
روی گرمی تا ازان خورشید سیما دیده ام

سنگ خواهد داد مزد سخت جانیهای من
دیده نرمی که من از کارفرما دیده ام

نشاه صهبای عشرت را نمی دانم که چیست
خوشه ای از دور در دست ثریا دیده ام

نیست صائب هیچ کس در خرده بینی همچو من
صد سواد اعظم از خال سویدا دیده ام
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
# انتقاد اجتماعی # زندگی # عرفان # فلسفه # مرگ
۲۸۷ حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۲۹۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۳۰۱
چالش حفظ شعر
ثبت مجموعه شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.