هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند خودشناسی، مقاومت در برابر مشکلات، حق‌پرستی در لباس بت‌پرستی، و ارزش‌های انسانی می‌پردازد. شاعر از تلاش برای حفظ ارزش‌های خود در برابر بادهای مخالف سخن می‌گوید و به ظرافت‌های زندگی و معنویت اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات غیرمستقیم مانند 'حق‌پرستی در لباس بت‌پرستی' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۵۴۷۶

ما پریشان حاصل خود را زمستی می کنیم
خرمن خود پاک ما از باد دستی می کنیم

نیست ممکن خودشکن غالب نگردد برغنیم
در شکست خود به دشمن پیشدستی می کنیم

خضر با عمر ابد پوشیده جولان می کند
ما به این ده روزه عمر اظهار هستی می کنیم

نعل وارون رهنوردان را حصار آهن است
در لباس بت پرستی حق پرستی می کنیم

ما به حرف تلخ از آن لبهای میگون قانعیم
از تنک ظرفی به بوی باده مستی می کنیم

هر که دست رد نهد بر سینه افکار ما
از دعا در کار او تیغ دو دستی می کنیم

می پرستی جز هوا جویی ندارد حاصلی
ما به رغم میکشان ساقی پرستی می کنیم

گر چه می گردد پریشان زلف جمعیت ز باد
خرمن خود حفظ ما از باد دستی می کنیم

صائب از افتادگی خورشید عالمگیر شد
پایه خود را بلند از زیردستی می کنیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۴۷۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۴۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.