هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و وفاداری سخن می‌گوید، اما با وجود درد و رنج ناشی از بی‌وفایی، همچنان امیدوار است. او از جدایی و پریشانی می‌گوید و بیان می‌کند که با وجود تمام سختی‌ها، هنوز هم به عشق و مهربانی پایبند است. همچنین، شاعر به تأثیرات منفی بی‌وفایی اشاره می‌کند و می‌گوید که نزدیک است خود نیز به بی‌وفایی گرایش پیدا کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاطفی و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوعاتی مانند بی‌وفایی و درد عشق نیاز به بلوغ ذهنی دارد.

غزل شمارهٔ ۵۵۰۳

به هر حالی که باشد گرد گل همچون صبا گردم
نیم نگهت که از گل در پریشانی جدا گردم

همین امید بر گرد جهان سرگشته ام دارد
که او برگرد دل من گرد آن ناآشنا گردم

اگر چه از جگرداری برآتش می توانم زد
ندارم زهره تا برگرد آن گلگون قبا گردم

دری نگشود بر روی چو مهر از دربدر گشتن
مگر یک چند گرد خویشتن چون آسیا گردم

اگر شمشیر بارد بر سرم در دل نمی گیرم
نیم آیینه کز اندک غباری بی صفا گردم

وفا دین من و مهربتان آیین من باشد
رخم از قبله برگردد گر از مهر و وفا گردم

چنان با بیوفایان صائب آن بدمهر می جوشد
که با این مهر نزدیک است من هم بیوفا گردم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۵۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.