زندگانیِّ مَجْلِسِ سامی
باد در سَروَریّ و خودکامی

نامِ تو زنده باد، کَزْ نامَت
یافتند اَصْفیا نِکونامی

می‌رَسانَم سَلام و خِدمَت‌‌ها
که رَهی را وَلیِّ اِنْعامی

چه دَهَم شَرحِ اشتیاق؟ که خود
ماهی‌اَم من تو بَحْرِ اِکْرامی

ماهیِ تشنه چون بُوَد‌ بی‌آب؟
ای که جان را تو دانه و دامی

سَبَبِ این تَحِیَّت آن بوده‌‌ست
که تو کارِ مرا سَرانجامی

حاصِلِ خِدمَت از شِکَرریزَت
دارد اومیدِ شَربَت آشامی

زان کَرَم‌‌ها که کرده‌یی با خَلْق
خاصْ آسوده است و هم عامی

بِکَشَش در حِمایَتَت کِامْروز
تویی اهلِ زمانه را حامی

تا که در ظِلِّ تو بِیارامَد
که تو جان را پَناه و آرامی

که شَوَم من غَریقِ مِنَّتِ تو
کِابْتِدا کردی و در اِتْمامی

بادْ جاوید بر مُسلمانان
سایه‌اَت، کافتابِ اِسْلامی

این سو، اَرْ کار و خِدمَتی باشد
تا که خِدمَت نِمایَم و رامی

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir