هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از احساسات عمیق خود درباره بیوفایی و تنهایی سخن می‌گوید. او از این که مورد بی‌مهری قرار گرفته و از جامعه دور افتاده است، شکایت می‌کند. همچنین، به رنج‌ها و سختی‌های زندگی اشاره می‌کند و از این که دیگران او را درک نمی‌کنند، ابراز ناراحتی می‌کند. در عین حال، به هنر و توانایی خود در شعر و سخنوری افتخار می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند تنهایی و بی‌وفایی نیاز به بلوغ فکری برای درک کامل دارند.

غزل شمارهٔ ۵۶۹۸

سبک به چشم تو از شیوه وفا شده ام
سزای من که به بیگانه آشنا شده ام

کسی به خاک چو من گوهری نیندازد
به سهو از گره روزگار وا شده ام

ز خون شکوه دهانم پرست چون سوفار
خدنگ راست روم از هدف خطا شده ام

ملایمت شکند شاخ تندخویان را
ز خار نیست غمم تا برهنه پا شده ام

کیم من و چه بود رزق همچو من موری
که بار خاطر این هفت آسیا شده ام

نمک به دیده من رنگ خواب می ریزد
ز چشم سرمه فریب تو تا جدا شده ام

هنوز نقش تعلق به لوح دل باقی است
ز فقر نیست که قانع به بوریا شده ام

به ناله چون جرسم صد زبان آهن هست
ز بیم خوی تو چون غنچه بی صدا شده ام

ز هیچ همنفسی روی دل نمی بینم
چو پشت آینه زان روی بی صفا شده ام

میان اهل سخن امتیاز من صائب
همین بس است که با طرز آشنا شده ام
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۶۹۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۶۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.