هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات شاعر درباره عشق و رنج‌های ناشی از آن می‌پردازد. شاعر از چشم و دل سخن می‌گوید که در نگاه اول به معشوق خراب شده‌اند. او از بی‌قراری، اضطراب، و حیرت در برابر جمال معشوق می‌نالد و خشک شدن اشک و آیینه را به تصویر می‌کشد. همچنین، شاعر به دشواری بیدار کردن دل خوابیده اشاره می‌کند و از تلخی گلاب به دلیل ندیدن روی معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و اضطراب نیاز به درک عاطفی بالاتری دارند.

غزل شمارهٔ ۵۸۰۸

از گوهر سرشک بود آب و تاب چشم
چشمی که خشک شد نبود در حساب چشم

از چشم و دل مپرس که در اولین نگاه
شد چشم من خراب دل و دل خراب چشم

بیدار کردن دل خوابیده مشکل است
ور نه به یک دو قطره شود شسته خواب چشم

در دست رعشه دار گهر را قرار نیست
شد بیقرار اشک من از اضطراب چشم

از حیرت جمال تو آیینه خشک شد
از آفتاب اگر چه شود بیش آب چشم

خواهد دمید سبزه خط از عذار یار
تا خشک می کند عرق خود حجاب چشم

صبح از نظاره دیده خورشید را نیست
کی می شود سفیدی ظاهر نقاب چشم؟

هر چند از آفتاب بود تلخی گلاب
شد تلخ از ندیدن رویت گلاب چشم

از بس به روی تازه خطان چشم دوختم
چون مصحف غبار مرا شد کتاب چشم

هرگز نمی رسد لب خمیازه اش بهم
از خانه است اگر چه مهیا شراب چشم

صائب شکنجه ای بتر از چشم شور نیست
پروای شور حشر ندارد کباب چشم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۸۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۸۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.