هوش مصنوعی:
این شعر بیانگر روحیه مقاومت و پایداری در برابر سختی‌ها و حوادث زندگی است. شاعر با استفاده از تصاویری مانند موج خون، حباب، و آبله دل، نشان می‌دهد که چگونه با وجود مشکلات، به زندگی ادامه می‌دهد و حتی در شرایط سخت، جوش و خروش دارد. همچنین، اشاره‌ای به استفاده از مواد مخدر (می و تریاک) به عنوان راهی برای فرار از دردها دارد.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و اجتماعی است و همچنین اشاره به مصرف مواد مخدر دارد که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۵۸۸۷
چون صبح خنده با جگر چاک می زنیم
در موج خیز خون نفس پاک می زنیم
هر جا که موج حادثه ابرو بلند کرد
ما چون حباب پیرهنی چاک می زنیم
همت به هیچ مرتبه راضی نمی شود
در دام، فال حلقه فتراک می زنیم
در سردسیر خاک که یک روی گرم نیست
جوشی به زور شعله ادراک می زنیم
چون کاروان ریگ به منزل نمی رسیم
چندان که قطره بر ورق خاک می زنیم
ناخن حریف آبله دل نمی شود
بر قلب شیشه خانه افلاک می زنیم
صائب کدام غبن به این می رسد که ما
داریم می به ساغر و تریاک می زنیم
در موج خیز خون نفس پاک می زنیم
هر جا که موج حادثه ابرو بلند کرد
ما چون حباب پیرهنی چاک می زنیم
همت به هیچ مرتبه راضی نمی شود
در دام، فال حلقه فتراک می زنیم
در سردسیر خاک که یک روی گرم نیست
جوشی به زور شعله ادراک می زنیم
چون کاروان ریگ به منزل نمی رسیم
چندان که قطره بر ورق خاک می زنیم
ناخن حریف آبله دل نمی شود
بر قلب شیشه خانه افلاک می زنیم
صائب کدام غبن به این می رسد که ما
داریم می به ساغر و تریاک می زنیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۸۸۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۸۸۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
