هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از درد و رنج عشق و ناامیدی از رسیدن به معشوق می‌گوید. او از نداشتن وسیله و امکانات برای رسیدن به مقصود خود شکایت دارد، اما در عین حال بر اهمیت همت و اراده ذاتی تأکید می‌کند. شاعر همچنین از توقع بی‌جا از دیگران دوری می‌کند و به سادگی و پاکی دل خود افتخار می‌کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با اشارات به ناامیدی و درد عشق، برای درک بهتر به بلوغ فکری و عاطفی نیاز دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۵۹۵۴
سوخته جانم غم وسیله ندارم
داغ دل لاله ام فتیله ندارم
همت مجنون من بلند فتاده است
سنگ توقع ازین قبیله ندارم
آینه آب پشت و روی ندارد
ساده دلم ره به هیچ حیله ندارم
همت ذاتی وسیله می کند ایجاد
چون دگران من اگر وسیله ندارم
هیچ گره از گره گشاده نگردد
برگ توقع ز کرم پیله ندارم
دیده سیر از جهان جمیله من بس
صائب اگر در نظر جمیله ندارم
داغ دل لاله ام فتیله ندارم
همت مجنون من بلند فتاده است
سنگ توقع ازین قبیله ندارم
آینه آب پشت و روی ندارد
ساده دلم ره به هیچ حیله ندارم
همت ذاتی وسیله می کند ایجاد
چون دگران من اگر وسیله ندارم
هیچ گره از گره گشاده نگردد
برگ توقع ز کرم پیله ندارم
دیده سیر از جهان جمیله من بس
صائب اگر در نظر جمیله ندارم
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۵۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۵۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
