هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر اهمیت ادب، قناعت، عشق، و پرهیز از خودنمایی تأکید دارد. شاعر از مفاهیمی مانند عشق الهی، فروتنی، و پذیرش سختی‌ها سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند شمع و پروانه، منصور حلاج، و سلیمان، پیام‌های عمیق روحانی و اخلاقی را منتقل می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات تاریخی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۶۰۰۶

پیش اهل دل ادب منظور باید داشتن
با کمال قرب خود را دور باید داشتن

سر نباید تافتن از گفتگوی حق به تیغ
پاس حرف خویش چون منصور باید داشتن

چشم شور از نعمت فردوس لذت می برد
درد و داغ عشق را مستور باید داشتن

گریه کردن پیش بی دردان ندارد حاصلی
تخم را پاس از زمین شور باید داشتن

تا به شیرینی سرآید روزگار زندگی
نفس را قانع به تلخ و شور باید داشتن

برنمی آید دل نازک به استیلای عشق
شیشه را پاس از می پر زور باید داشتن

در چنین عهدی که از روشندلان آثار نیست
در بغل آیینه را مستور باید داشتن

از فروغ هر شراری سوختن دون همتی است
شرمی از روی چراغ طور باید داشتن

چشم او در روزگار خط قیامت می کند
در بهاران مست را معذور باید داشتن

گر بود روی زمین در حلقه فرمان تو
چون سلیمان دست پیش مور باید داشتن

شمع اگر صائب صلای گرد سرگشتن دهد
خاطر پروانه را منظور باید داشتن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۰۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۰۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.