هوش مصنوعی:
این شعر با زبانی عرفانی و اخلاقی، از مخاطب می‌خواهد که از زیبایی‌های ظاهری و غرور ناشی از آن دوری کند و به جای آن، حیا و عصمت را پیشه کند. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند "سرمه"، "زلف سیاه" و "شاخ گل"، هشدار می‌دهد که تکیه بر زیبایی‌های فانی و دنیوی می‌تواند باعث غفلت از ارزش‌های معنوی شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال سنگین و نامفهوم باشد. همچنین، درک استعاره‌ها و نمادهای به کار رفته در متن نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه دارد.
غزل شمارهٔ ۶۰۸۱
سرمه را هم محرم چشم سیاه خود مکن
گر توانی آشنایی با نگاه خود مکن
رنگ بر رخساره عصمت مبادا بشکند
دستبازی با سر زلف سیاه خود مکن
قبله من، عکس در شرع حیا نامحرم است
خلوت آیینه را هم جلوه گاه خودمکن
خاطر رنگ حیا از برگ گل نازکترست
شاخ گل را زینت طرف کلاه خود مکن
لشکر غارتگر خط می رسد از گرد راه
تکیه بر جمعیت زلف سیاه خود مکن
پند صائب را در گوش غرور حسن ساز
بیش ازین آزار جان بی گناه خود مکن
گر توانی آشنایی با نگاه خود مکن
رنگ بر رخساره عصمت مبادا بشکند
دستبازی با سر زلف سیاه خود مکن
قبله من، عکس در شرع حیا نامحرم است
خلوت آیینه را هم جلوه گاه خودمکن
خاطر رنگ حیا از برگ گل نازکترست
شاخ گل را زینت طرف کلاه خود مکن
لشکر غارتگر خط می رسد از گرد راه
تکیه بر جمعیت زلف سیاه خود مکن
پند صائب را در گوش غرور حسن ساز
بیش ازین آزار جان بی گناه خود مکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
