هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که مخاطب را به پرهیز از خودبینی، تزویر و وابستگی‌های دنیوی فرا می‌خواند. شاعر از دل می‌خواهد که حجاب خودساخته را کنار بگذارد، به جای تقلید کورکورانه، حقیقت را ببیند و در برابر حوادث زندگی پایدار باشد. همچنین هشدار می‌دهد که با افراد نالایق همراه نشود و از شکایت بی‌جا بپرهیزد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در این شعر برای درک و تجربه نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۶۰۸۲
ای دل روشن حجاب از طارم اخضر مکن
آفتاب خویش را مغلوب نیلوفر مکن
زیر گردون باش چندانی که جسمت جان شود
گندمت چون آرد شد در آسیا لنگر مکن
حق نمایی کار هر آیینه بی زنگ نیست
تا بود دل، روی در آیینه دیگر مکن
دام تزویرست خاموشی سگ گیرنده را
نفس اگر عاجز نماید خویش را باور مکن
مرگ چون مو از خمیرت می کشد آسان برون
ریشه محکم در دل فولاد چون جوهر مکن
لنگر بحر حوادث دل به دریا کردن است
سیر این دریای پر آشوب، بی لنگر مکن
سفله را با خود طرف کردن طریق عقل نیست
زینهار از ناکسان صائب شکایت سر مکن
آفتاب خویش را مغلوب نیلوفر مکن
زیر گردون باش چندانی که جسمت جان شود
گندمت چون آرد شد در آسیا لنگر مکن
حق نمایی کار هر آیینه بی زنگ نیست
تا بود دل، روی در آیینه دیگر مکن
دام تزویرست خاموشی سگ گیرنده را
نفس اگر عاجز نماید خویش را باور مکن
مرگ چون مو از خمیرت می کشد آسان برون
ریشه محکم در دل فولاد چون جوهر مکن
لنگر بحر حوادث دل به دریا کردن است
سیر این دریای پر آشوب، بی لنگر مکن
سفله را با خود طرف کردن طریق عقل نیست
زینهار از ناکسان صائب شکایت سر مکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
