هوش مصنوعی:
این متن شعری عرفانی است که مفاهیمی مانند عشق الهی، صبر، و دوری از دنیای مادی را بیان می‌کند. شاعر از مفاهیمی مانند عرش، صبر، و دوری از خواسته‌های دنیوی سخن می‌گوید و مخاطب را به تفکر در مورد ارزش‌های معنوی دعوت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند دوری از دنیای مادی و تفکر در مورد مرگ و زندگی پس از آن ممکن است برای سنین پایین سنگین و نامناسب باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۰۴
یا مَلِکَ الْمَبْعَثِ وَالْمَحْشَرِ
لَیْسَ سِویٰ صَدْرِکَ مِنْ مَصْدَرِ
سَر نَبَری ای سَر، اگر سَر بَری
آن زِ خَری دان که تو سَر واخَری
مُقْلَةُ عَیْنی لَکَ یا ناظِری
نَظْرَةُ قَلْبی لَکَ یا مَنْظَری
هَمچو پَری باش زِ خَلْقان نَهان
بَر نَپَری تا نَشَوی چون پَری
غابَ فُوادی لِمَ غَیَّبْتَهُ
بَعْدَ حُضُوری لَکَ، یا مُحْضِری
بر سَرِ خُشکی چو ثَقیلانْ مَران
بَرتَر از آنی که رَوی بَر تَری
مَنْزِلُنَاالْعَرْشُ َو ما فَوْقُه
عَمْرُکِ یا نَفْسُ قُمی، سافِری
جُمله چو دُردند به پایانِ خُم
سَروَر از آنی تو، که تو سَروَری
قُلْتُ اَلا بُدَّلَنا سُلَّمًا
اَسْلَمَکِ الصَّبْرُ قِفی وَاصْبِری
چند پَسِ پَرده و از دَر بُرون
بَر دَر این پَرده، اگر بَردَری
قالَتْ هَلْ صَبْریَ اِلّا بِهِ
هَلْ عُقِدَالْبَیْعُ بِلا مُشْتَری
میْ مَفُروش از جِهَتِ حِرصِ زَر
جوهرِ میْ خود بِنِماید زَری
اِذْ حَضَرَالرّاحُ فَما فاتَنا
اِفْتَحِ عَیْنَیْکِ بِهِ وَابْصِری
میْ بِفُروشی، چه خَری؟ جُز که غَم
دین بِفُروشی چه بَری؟ کافری
قَرَّ بِهِ الْعَینُ کُلی وَاشْرَبی
قَدْ قَرْبَ الْمَنْزِلُ فَاسْتَبْشِری
وُصلَتِ فانی نَنِمایَد بَقا
زن نَشَود حامله از سَعْتَری
لَیْسَ سِویٰ صَدْرِکَ مِنْ مَصْدَرِ
سَر نَبَری ای سَر، اگر سَر بَری
آن زِ خَری دان که تو سَر واخَری
مُقْلَةُ عَیْنی لَکَ یا ناظِری
نَظْرَةُ قَلْبی لَکَ یا مَنْظَری
هَمچو پَری باش زِ خَلْقان نَهان
بَر نَپَری تا نَشَوی چون پَری
غابَ فُوادی لِمَ غَیَّبْتَهُ
بَعْدَ حُضُوری لَکَ، یا مُحْضِری
بر سَرِ خُشکی چو ثَقیلانْ مَران
بَرتَر از آنی که رَوی بَر تَری
مَنْزِلُنَاالْعَرْشُ َو ما فَوْقُه
عَمْرُکِ یا نَفْسُ قُمی، سافِری
جُمله چو دُردند به پایانِ خُم
سَروَر از آنی تو، که تو سَروَری
قُلْتُ اَلا بُدَّلَنا سُلَّمًا
اَسْلَمَکِ الصَّبْرُ قِفی وَاصْبِری
چند پَسِ پَرده و از دَر بُرون
بَر دَر این پَرده، اگر بَردَری
قالَتْ هَلْ صَبْریَ اِلّا بِهِ
هَلْ عُقِدَالْبَیْعُ بِلا مُشْتَری
میْ مَفُروش از جِهَتِ حِرصِ زَر
جوهرِ میْ خود بِنِماید زَری
اِذْ حَضَرَالرّاحُ فَما فاتَنا
اِفْتَحِ عَیْنَیْکِ بِهِ وَابْصِری
میْ بِفُروشی، چه خَری؟ جُز که غَم
دین بِفُروشی چه بَری؟ کافری
قَرَّ بِهِ الْعَینُ کُلی وَاشْرَبی
قَدْ قَرْبَ الْمَنْزِلُ فَاسْتَبْشِری
وُصلَتِ فانی نَنِمایَد بَقا
زن نَشَود حامله از سَعْتَری
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
