هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، شاعر بزرگ سبک هندی، با زبانی نمادین و پر از صنایع ادبی، مخاطب را از انجام برخی رفتارها و نگرش‌های نادرست برحذر می‌دارد. شاعر با اشاره به مفاهیمی مانند ستم، خشک‌مغزی، قطع پیوند محبت، سرکشی، ساده‌لوحی، تعجیل بی‌جا، تکبر و پنهان‌کاری، بر اهمیت رحمت، عشق، صبر، تواضع و صداقت تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از نمادها و صنایع ادبی پیچیده، فهم شعر را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد.

غزل شمارهٔ ۶۰۸۳

بر نظربازان ستم در ابتدای خط مکن
خشک مغزی در بهار جانفزای خط مکن

قطع پیوند محبت می کند مکتوب خشک
سرکشی با عاشقان در ابتدای خط مکن

می کند بیدار آب این سبزه خوابیده را
تیغ را از ساده لوحی آشنای خط مکن

چشم تا بر هم زنی این مور گردیده است مار
بی سبب تعجیل در نشو و نمای خط مکن

شعله خس می شود خامش به اندک فرصتی
تکیه بر حسن سبکسیر صفای خط مکن

از زبان بازی پریشان می شود زلف حواس
شانه را تا می توانی آشنای خط مکن

می شود زیر و زبر از لشکر بیگانه ملک
زلف را باز از سر خود از برای خط مکن

حکم نتوان بر فلک راندن به تقویم کهن
ناز بر صاحبدلان در انتهای خط مکن

از نزول آیه رحمت خجل گشتن خطاست
روی خود پنهان ز صائب از حیای خط مکن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰۸۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۰۸۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.