هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از شادی و خوشحالی در ایام عید و جشن صحبت می‌کند. او از نعمت‌های الهی مانند آب، جوانی و زندگی ابدی تشکر می‌کند و به خواننده توصیه می‌کند که از زندگی لذت ببرد و به سوی خداوند بازگردد. شاعر همچنین از اهمیت وفای به عهد و دوری از دنیا برای رسیدن به لقای الهی سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق مذهبی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند زندگی ابدی و وفای به عهد نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۳۲۱۰
اَتاکَ الصَّومُ فی حُلَلِ السُّعودِ
فَدُمْ وَاسْلَمْ عَلیٰ رَغْمِ الْحَسودِ
وَصُمْ وَافْطِرْ وَ عَیِّدْ فی نَعیمٍ
لَکَ الْعُمْرُ الْمُؤَبَّدُ بِالْخُلودِ
فَلا زالَتْ تُزَفُّ لَکَ التَّهانی
مُهَنّاةً مِنَ الْمَلِکِ الْوَدودِ
فَشُکْرًا ثُمَّ شُکْرًا ثُمَّ شُکْرًا
لِاَوْرادِ الْعَطا خَیْرَالْورودِ
وَ سَقْیًا ثُمَّ سَقْیًا ثُمَّ سَقْیًا
لِجُودٍ بَعْدَ جُوْدٍ بَعْدَ جُودِ
وَ کَاْسًا قَدْ سَقَیْناهُ دِهاقًا
یُریٰ رَقْراقُها تَحْتَ الْجُلودِ
یَنابیعٌ جَرَتْ شَرْقًا وَ غَرْبًا
کَاَنْهارِالْجِنانِ بِلا رُکودِ
وَ نیرانُ الشَّبابِ مُوقَداتٌ
بِسَعْدٍ لا یَخافُ مِنَ الْخُمودِ
بِراحِ الرُّوح روحی قَرِّعَیْنًا
وَ یا نَفْسی دَعاکَ الْجَدُّ عودی
وَ اَرْضُ اللّهِ واسِعَةٌ فَسیحوا
اِلیٰ رَبٍّ رَؤُفٍ بِالْوُفودِ
یُنادی رَبُّنا، عُودُوا اِلَیْنا
اَجیبُونا وَ اَوْفوا بِالْعُقودِ
اَزُهْدًا فی مُلاقاتی وَ عِنْدی
وُجُودٌ فی وُجُودٍ فی وُجُودِ
وَلَمْ یَخْسَر طَلوُبٌ فی فَنائی
وَلَمْ یُمْکِنْ خِلافٌ فی وُعودی
خَمُش کردم که هر ناگفته‌یی را
بِدیدَم من که دیدیّ و شُنودی
فَدُمْ وَاسْلَمْ عَلیٰ رَغْمِ الْحَسودِ
وَصُمْ وَافْطِرْ وَ عَیِّدْ فی نَعیمٍ
لَکَ الْعُمْرُ الْمُؤَبَّدُ بِالْخُلودِ
فَلا زالَتْ تُزَفُّ لَکَ التَّهانی
مُهَنّاةً مِنَ الْمَلِکِ الْوَدودِ
فَشُکْرًا ثُمَّ شُکْرًا ثُمَّ شُکْرًا
لِاَوْرادِ الْعَطا خَیْرَالْورودِ
وَ سَقْیًا ثُمَّ سَقْیًا ثُمَّ سَقْیًا
لِجُودٍ بَعْدَ جُوْدٍ بَعْدَ جُودِ
وَ کَاْسًا قَدْ سَقَیْناهُ دِهاقًا
یُریٰ رَقْراقُها تَحْتَ الْجُلودِ
یَنابیعٌ جَرَتْ شَرْقًا وَ غَرْبًا
کَاَنْهارِالْجِنانِ بِلا رُکودِ
وَ نیرانُ الشَّبابِ مُوقَداتٌ
بِسَعْدٍ لا یَخافُ مِنَ الْخُمودِ
بِراحِ الرُّوح روحی قَرِّعَیْنًا
وَ یا نَفْسی دَعاکَ الْجَدُّ عودی
وَ اَرْضُ اللّهِ واسِعَةٌ فَسیحوا
اِلیٰ رَبٍّ رَؤُفٍ بِالْوُفودِ
یُنادی رَبُّنا، عُودُوا اِلَیْنا
اَجیبُونا وَ اَوْفوا بِالْعُقودِ
اَزُهْدًا فی مُلاقاتی وَ عِنْدی
وُجُودٌ فی وُجُودٍ فی وُجُودِ
وَلَمْ یَخْسَر طَلوُبٌ فی فَنائی
وَلَمْ یُمْکِنْ خِلافٌ فی وُعودی
خَمُش کردم که هر ناگفته‌یی را
بِدیدَم من که دیدیّ و شُنودی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۰۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
