هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، احساسات عمیق انسانی مانند حسرت، غرور، رحمت، عشق و حرص را به تصویر می‌کشد. با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند تیر صائب، باد نخوت، و اشک از دیده‌های کور، شاعر به بیان حقایق زندگی و روحیات انسان می‌پردازد. همچنین، مفاهیمی مانند روشنایی حقیقت، عیوب پنهان، و تأثیر عشق در زندگی مورد توجه قرار گرفته‌اند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم مانند حرص و عیوب پنهان ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۶۱۴۶

آه حسرت از دل پیران جهد بی اختیار
تیر صائب زین کمان بی زور می آید برون

مو اگر از کاسه فغفور می آید برون
باد نخوت از سر مغرور می آید برون

رحم ازین دلهای سنگین هم تراوش می کند
اشک اگر از دیده های کور می آید برون

حد شرعی مست بی حد را نمی آرد به هوش
دار کی از عهده منصور می آید برون؟

گفتگوی راست روشن می کند آفاق را
از دهان صبح صادق نور می آید برون

پرده عیب کسان را هر که اینجا می درد
بی کفن در روز حشر از گور می آید برون

نیست حرف عشق را تأثیر در افسردگان
بی نمک ماهی ز بحر شور می آید برون

در دل من کرد حشر آرزو آن خط سبز
از زمین در نوبهاران مور می آید برون

شرم عشق پاک در خلوت یکی گردد هزار
از حریم وصل دل مهجور می آید برون

حرص مردم در کهنسالی دو بالا می شود
بال و پر وقت رحیل از مور می آید برون
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۴۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.