هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به ستایش زیبایی‌های طبیعت و قدرت الهی می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند زمان، زیبایی‌ها، آب زلال و خورشید به عنوان نمادهایی از قدرت و لطف الهی استفاده می‌کند. همچنین، او به شهر تبریز اشاره می‌کند و برای آن آرزوی برکت و سایه‌ی الهی را می‌کند. شاعر در نهایت بیان می‌کند که توان توصیف کامل این زیبایی‌ها را ندارد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات و مفاهیم فلسفی دارد. همچنین، استفاده از زبان شعری و استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۱۲
اَلا یا مالِکًا رِقَّ الزَّمانِ
اَلا یا ناسِخًا، حُسْنَ الْغَوانی
اَلا مَنْ لُطْفُهُ ماءٌ زُلالٌ
وَ مافِی الْکَوْنِ ظَرْفٌ کَالْاَوانی
سُجُودُ کُلِّ اَوْجٍ اَوْ حَضیضٍ
بِشَمْسِ الدّینِ سُلْطانِ الْمَعانی
اَلا تَبْریزُ بُشْراکَ دَوامًا
وَ صارَ ساجِدِیْکَ الْمَشْرِقانِ
اَظَلَّ اللّهُ تَبْریزًا بِظِلٍّ
تَضَعْضَعَ مِنْ تَصَوُّرِهِ جَنانی
تَعالیٰ عَنْ مَدیحی، قَدْ تَعالیٰ
وَلکِنْ لَیْسَ صَبْرٌ فی لِسانی
اَلا یا ناسِخًا، حُسْنَ الْغَوانی
اَلا مَنْ لُطْفُهُ ماءٌ زُلالٌ
وَ مافِی الْکَوْنِ ظَرْفٌ کَالْاَوانی
سُجُودُ کُلِّ اَوْجٍ اَوْ حَضیضٍ
بِشَمْسِ الدّینِ سُلْطانِ الْمَعانی
اَلا تَبْریزُ بُشْراکَ دَوامًا
وَ صارَ ساجِدِیْکَ الْمَشْرِقانِ
اَظَلَّ اللّهُ تَبْریزًا بِظِلٍّ
تَضَعْضَعَ مِنْ تَصَوُّرِهِ جَنانی
تَعالیٰ عَنْ مَدیحی، قَدْ تَعالیٰ
وَلکِنْ لَیْسَ صَبْرٌ فی لِسانی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
