۲۶۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۳۲۱۳

اِمْلَأْ قَدَحَ الْبَقا نَدیمی
مِنْ خَمْرَةِ دَنِّکَ الْقَدیمِ

صَحِّحْ اَلَمی وَداوِ سُقْمی
مِنْ غَمْزَةِ لَحْظِکَ السَّقیمِ

لِلْعِشقِ ظَعَنْتُ یا مُقیمًا
وَالظّاعِنُ طالِبُ الْمُقیمِ

قَدْ قیلَ لِمَنْ یَراکَ یَوْمًا
بُشْراکَ بِغایَةِ النَّعیمِ

لایُدْرِکُ عاذِلی بِعَقْلٍ
فَوّارَةَ عِشْقیَ الْقَدیمِ

قُدّامَکَ رَوْضَةُ الْمَعالی
اِیّاکِ سُعادُ اَنْ تُقیمی

هَلْ اَغْدُ سُعادُ ذاتَ یَوْمٍ
سَکْرانَ بِذلِکَ الْحَریمِ

تَبْریزُ وَ شَمْسُ دینِ مَوْلًی
ذُوالْبَهْجَةِ وَالْیَدِ الْکَریمِ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.