هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، به توصیف عشق الهی و جستجوی معنوی می‌پردازد. شاعر از عناصر طبیعت مانند ماه، خورشید، دریا و باغ برای بیان مفاهیم عرفانی استفاده می‌کند و مخاطب را به دیدن زیبایی‌های نهفته در وجود و هستی دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و استعاره‌های پیچیده موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و مفاهیم عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۶۱۶۶

گوی سیمین ذقن، زلف چو چوگان را ببین
در رکاب ماه نو خورشید تابان را ببین

گر ندیدی بر لب کوثر هجوم تشنگان
گرد لعل آبدارش خط ریحان را ببین

خستگان را در دل شبهاست افزون پیچ و تاب
در سواد زلف، دلهای پریشان را ببین

در غبار تیره نتوان دید ماه عید را
گرد هستی برفشان ابروی جانان را ببین

با خودی در تنگنای دیده موری اسیر
خیمه بیرون زن ز خود ملک سلیمان را ببین

جلوه بی پرده می سوزد پر و بال نگاه
در ته ابر تنک خورشید تابان را ببین

دست بردار از عنان اختیار خود چو موج
آنگه از دریای رحمت مد احسان را ببین

خط باطل نیست در دیوان آن جان جهان
زیر هر موج سرابی آب حیوان را ببین

باغ جنت مشت خاشاکی است از گلزار غیب
سر فرو بر در گریبان، باغ و بستان را ببین

از رکاب عشق صائب دست همت بر مدار
زیر پای خود سر گردون گردان را ببین
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۱۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.