هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به موضوعاتی مانند عشق، درد و رنج، هشدار درباره فریبندگی ظواهر، و تفاوت بین مستی و هوشیاری می‌پردازد. شاعر از عشق و درد دل سخن می‌گوید و هشدار می‌دهد که ظاهر فریبنده می‌تواند باعث رنج شود. همچنین، به مقایسه بین میخواران و افراد هشیار پرداخته و اشاره می‌کند که گناه میخواران به توبه نزدیک است، اما غرور هشیاران خطرناک‌تر است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به میخواری و مفاهیم مرتبط با آن ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۳۰۳

حذر کن از عرق روی لاله رخساران
که می کند به دل سنگ رخنه این باران

دو چشم شوخ تو با یکدگر نمی سازند
که در خرابی هم یکدلند میخواران

همیشه داغ دل دردمند من تازه است
که شب خموش نگردد چراغ بیماران

مرا ز گریه چه حاصل، که چاک سینه ابر
رفوپذیر نگردد به رشته باران

عنان به طول امل می دهی، نمی دانی
که مغز آدمیان است رزق این ماران

ز همرهان گرانبار خود مشو غافل
مرو ز قافله ها پیش چون سبکباران

گناه باده پرستان به توبه نزدیک است
خدا پناه دهد از غرور هشیاران!

به آب تیغ شود شسته عاقبت صائب
غبار خواب ز چشم و دل ستمکاران
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.