هوش مصنوعی:
این متن شعری است که بر پذیرش سرنوشت، پرهیز از اعتراض و ناامیدی، و زندگی با رضا و صبر تأکید دارد. شاعر توصیه می‌کند که از ملامت و اعتراض بپرهیزیم، با امید پیش برویم و از ناامیدی دوری کنیم. همچنین، به خطرات وابستگی به دنیای فانی و بی‌وفایی آن اشاره می‌شود.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به تجربه و درک زندگی برای فهم بهتر پیام‌های شعر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۶۳۶۸
پیش قضای حق دم چون و چرا مزن
در بحر بی کنار عبث دست و پا مزن
تا در دل تو داعیه اعتراض هست
خاموش باش و دم ز مقام رضا مزن
کوته شود زبان ملامت ز احتیاط
با دیده گشاده قدم بی عصا مزن
سهل است ناامید ز بیگانگان شدن
با جان پر امید در آشنا مزن
در آتش است نعل سفر رنگ و بوی را
دامن گره به دامن این بی وفا مزن
در خاک کن نهان قلم استخوان من
آتش به دفتر پر و بال هما مزن
مجنون گرفت دامن محمل به دست صبر
بیهوده قطره در طلب مدعا مزن
صائب کباب شد دل عالم ز ناله ات
در پرده بیش ازین سخن آشنا مزن
در بحر بی کنار عبث دست و پا مزن
تا در دل تو داعیه اعتراض هست
خاموش باش و دم ز مقام رضا مزن
کوته شود زبان ملامت ز احتیاط
با دیده گشاده قدم بی عصا مزن
سهل است ناامید ز بیگانگان شدن
با جان پر امید در آشنا مزن
در آتش است نعل سفر رنگ و بوی را
دامن گره به دامن این بی وفا مزن
در خاک کن نهان قلم استخوان من
آتش به دفتر پر و بال هما مزن
مجنون گرفت دامن محمل به دست صبر
بیهوده قطره در طلب مدعا مزن
صائب کباب شد دل عالم ز ناله ات
در پرده بیش ازین سخن آشنا مزن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
