هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به زیبایی‌های حسن و عشق می‌پردازد. در آن از مفاهیمی مانند آیینه، خط، داغ عشق، وصف طبیعت و حالات عاشقانه استفاده شده است. شاعر با تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، رابطه‌ی بین حسن و عشق را توصیف می‌کند و از تأثیرات آن بر دل و جان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اصطلاحات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۶۳۷۰

دلهای صیقلی بود آیینه دار حسن
آیینه چشم شور بود در دیار حسن

دام بود به طبع هوسناک سازگار
بیگانه پرورست هوای دیار حسن

از عرض ملک نخوت شاهان فزون شود
در دور خط زیاده شود اقتدار حسن

چون خط مشکبار، بود پیچ و تاب من
روشن ز روی آینه بی غبار حسن

از یکدگر گزیر ندارند حسن و عشق
رنگین ز داغ عشق بود لاله زار حسن

گردی است خط ز لشکر زلف سبک عنان
مژگان صفی است از سپه بی شمار حسن

چشم وفا مدار ز خوبان که می کند
در هر نگاه جامه بدل نوبهار حسن

در زیر خاک ماند نهان چون زر بخیل
هر کس نکرد خرده جان را نثار حسن

کوه از خروش سیل محابا نمی کند
فریاد عاشقان چه کند با وقار حسن؟

از صبر و عقل و هوش به خون دست خویش شست
روزی که گشت صائب بیدل شکار حسن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۶۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.