هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی بیانگر تأثیر زیبایی و عشق بر دل و جان انسان است. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند آینه شکسته که چراغان می‌شود، دل شکسته که از حسن فروزان می‌گردد، و دیگر استعاره‌ها، شاعر نشان می‌دهد که چگونه عشق و زیبایی می‌توانند حتی تاریک‌ترین و سخت‌ترین شرایط را به نور و شادابی تبدیل کنند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۶۳۷۱

دل را به هم شکن که فروزان شود ز حسن
کآیینه شکسته چراغان شود ز حسن

گر تن دهد به کاوش مژگان اسیر عشق
هر رخنه ای ز دل لب خندان شود ز حسن

هر سینه ای که هست در او خارخار عشق
بی منت بهار، گلستان شود ز حسن

شورابه سرشک اسیران تلخکام
شیرین چو آب چشمه حیوان شود ز حسن

سنگ ملامتی که به خونین دلان رسد
سیرابتر ز لعل بدخشان شود ز حسن

هر آه سرد کز دل عشاق سر کشد
سرسبز همچو سرو خرامان شود ز حسن

بخت سیاه من چه عجب سبز اگر شود
جایی که آه، سنبل و ریحان شود ز حسن

صائب بهشت نقد که جویای اوست خلق
مخصوص دیده ای است که حیران شود ز حسن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۷۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.