هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، شاعر بزرگ ایرانی، با زبانی عاشقانه و عارفانه به توصیف لحظات شاد و مستی با شراب و معشوق می‌پردازد. شاعر از ساقی می‌خواهد که صبحگاهان جام شراب را پر کند و از گرمی عشق و می، زندگی را زیباتر کند. او از گذر سریع زمان می‌گوید و بر لذت‌بردن از لحظه تاکید دارد. همچنین، اشاراتی به مفاهیم عرفانی مانند تجرد و انتخاب دارد.
رده سنی: 18+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و اشاره به مصرف شراب است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، مفاهیم عرفانی و فلسفی آن نیاز به درک و بلوغ فکری بیشتری دارد.

غزل شمارهٔ ۶۳۷۳

ساقی دمید صبح قدح پر شراب کن
از روی گرم خود بط می را کباب کن

زان پیشتر که یاسمن صبح بشکفد
خود را به یک پیاله گل آفتاب کن

چون غنچه تا به چند توان پوست خنده زد؟
از یک پیاله همچو گلم بی حجاب کن

آواز می مباد به گوش عسس خورد
وقت خروس خوان بط می پر شراب کن

چون برق، فیض صبح عنان ریز می رود
ساقی تو هم به گرمی صحبت شتاب کن

از روی آفتاب قدح چشمی آب ده
چندین هزار خانه تقوی خراب کن

آیینه شکسته زمین را فرو گرفت
آن روی آتشین، نفسی بی نقاب کن

شمشیر آبدار چو موج از میان بکش
روی محیط صاف ز نقش حباب کن

ای آن که می دوی به سر زلف چون نسیم
اول دهان زخم پر از مشک ناب کن

بر روی فرد باطل کثرت قلم بکش
مشق تجرد از نقط انتخاب کن

صائب بگیر رطل گرانی سبک ز من
عقل سبک عنان را پا در رکاب کن
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.