۲۱۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۳۷۹

عمر عزیز را به می ناب صرف کن
این آب را به لاله سیراب صرف کن

هر کس که زر دهد به زر اهل بصیرت است
فصل شکوفه را به می ناب صرف کن

سرجوش عمر را گذراندی به درد می
درد حیات را به می ناب صرف کن

نتوان گرفت دامن دریا به سعی خویش
این مشت خاک در ره سیلاب صرف کن

صائب توان ز رخنه دل ره به دوست برد
اوقات در گشودن این باب صرف کن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۳۷۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۳۸۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.