هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی به توصیف عشق به عنوان صیادی قدرتمند می‌پردازد که بر دو عالم حکومت می‌کند. عشق با تیرهای غمزه‌اش هر کسی را می‌کشد و هیچکس یارای مقابله با او را ندارد. شاعر از قدرت بی‌همتای عشق و تأثیرات سوزاننده‌اش سخن می‌گوید و در پایان اشاره می‌کند که نه هر صیدی شایستهٔ دام عشق است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق و استعاری دربارهٔ عشق و قدرت آن است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از تصاویر شعری مانند 'در خون کشیدن' و 'سوزاندن' ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۶۴۵۱

عشق صیادی است گردون حلقه فتراک او
هر دو عالم در رکاب توسن چالاک او

تا که را از خاک برگیرد، که را در خون کشد
ناوک مشکل پسند غمزه بی باک او

کشته پیکان او را شستشو در کار نیست
می تراود چشمه کوثر ز شست پاک او

کیست در روی زمین با او تواند دست کوفت؟
کآسمان با این زبردستی بود در خاک او

جوهر غیرت بر او ختم است از صاحبدلان
می گریزد برق عالمسوز از خاشاک او

چون پر پروانه سوزد پرده افلاک را
چون برافروزد ز می رخسار آتشناک او

صائب از نخجیرگاه او به ناکامی بساز
نیست هر صید زبون شایسته فتراک او
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۴۵۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۴۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.