هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از مخاطب خود می‌خواهد تا از وسوسه‌ها و فریب‌های دنیوی دوری کند و به جای آن، به عشق و حقیقت بپردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های عمیق، مخاطب را به صبر، دلیری و پرهیز از فریب‌های ظاهری دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی عمیق است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۵۲۷

ز جلوه های صنوبرقدان ز راه مرو
نگاهداری دل کن، پی نگاه مرو

دل دو نیم نداری به گوشه ای بنشین
به لافگاه محبت به یک گواه مرو

به تیغ بازی امواج برنمی آیی
حباب وار درین بحر با کلاه مرو

چو غنچه دست و رخی تازه کن به شبنم اشک
نشسته روی به دیوان صبحگاه مرو

ز چشم نرمی دشمن فریب عجز مخور
دلیر بر سر این آب زیر کاه مرو

سپاه غیرت حق با شکستگان یارست
چو فتح روی دهد از پی سپاه مرو

زمین وقف دل زنده را به خاک کند
اگر ز زنده دلانی به خانقاه مرو

مرا ز خضر طریقت نصیحتی یادست
که بی گواهی خاطر به هیچ راه مرو

سزای توست تپیدن به خاک و خون صائب
نگفتمت پی آن ترک کج کلاه مرو؟
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.