هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و پراحساس است که در آن شاعر از عشق و دلدادگی سخن می‌گوید و با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند قدم، زلف، ماه، و چشم، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. او از تأثیرات عشق بر دل و جان خود می‌گوید و چگونه این عشق همه چیز را تحت تأثیر قرار داده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد.

غزل شمارهٔ ۶۵۵۱

وحشی تر از آهوست نشان قدم تو
کهسار شود سینه صحرا ز رم تو

کوتاه نگردد به گره رشته عمرش
چون زلف نهد هر که سری در قدم تو

هر فتنه سرگشته که در روی زمین بود
شد جمع به زیر قد همچون علم تو

زین بیش دل خود نتوان خورد به امید
گر ماه تمامی که گرفتیم کم تو

هر چند به پای دگری ره نتوان رفت
گردید فلک سیر سرم در قدم تو

چون چشم که در خواب گران است حضورش
دل را سبک از درد کند کوه غم تو

بر سنبل فردوس کند ناز نگاهش
چشمی که فتد بر خط نازک رقم تو

صائب چه خیال است نیفتد به زبانها
هر شعر که آید به زبان قلم تو
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۵۵۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۵۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.