هوش مصنوعی:
این شعر از شکستن پیاله (جام شراب) و تأثیرات آن سخن می‌گوید. شاعر از تقوا و ملامت می‌گوید که مانند شیشه‌های شکسته‌اند و عشق و مستی را با غمزه‌های چشم مقایسه می‌کند. همچنین، به ناتوانی عقل در برابر شراب اشاره می‌کند و از صائب به عنوان تنها پناهگاه یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مفاهیم عرفانی و شاعرانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال پیچیده باشد. همچنین، اشاره‌های غیرمستقیم به شراب و مستی وجود دارد که مناسب سنین بالاتر است.
غزل شمارهٔ ۶۶۴۶
مباش از سخن سخت در شکست پیاله
که بهتر از ید بیضاست پشت دست پیاله
هزار شیشه تقوی خورد به سنگ ملامت
چو گرم عشوه شود چشم نیم مست پیاله
چرا تراود ازو صد هزار سجده رنگین؟
اگر صراحی می نیست پای بست پیاله
ز هوش ناقص ما بیدلان چه کار گشاید؟
که عقل می خورد امروز روی دست پیاله
به غیر سینه صائب به هیچ جا ننشیند
خدنگ غمزه چو بیرون جهد ز شست پیاله
که بهتر از ید بیضاست پشت دست پیاله
هزار شیشه تقوی خورد به سنگ ملامت
چو گرم عشوه شود چشم نیم مست پیاله
چرا تراود ازو صد هزار سجده رنگین؟
اگر صراحی می نیست پای بست پیاله
ز هوش ناقص ما بیدلان چه کار گشاید؟
که عقل می خورد امروز روی دست پیاله
به غیر سینه صائب به هیچ جا ننشیند
خدنگ غمزه چو بیرون جهد ز شست پیاله
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۶۴۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۶۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
