هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به موضوعات اخلاقی و عرفانی می‌پردازد. شاعر از بی‌خبری انسان از خودش، اهمیت کمک به دیگران، پذیرش تقدیر و دوری از دنیاپرستی سخن می‌گوید. همچنین، هشدارهایی درباره عواقب دنبال کردن هوای نفس و لزوم پیروی از راه درست ارائه می‌دهد.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی موجود در این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل‌درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند آتش دوزخ و بلاهای دنیا ممکن است برای گروه‌های سنی پایین ترسناک یا نامفهوم باشد.
غزل شمارهٔ ۶۷۴۴
تو آن هوش از کجا داری که از خود بی خبر گردی؟
همان بهتر که خرج این جهان مختصر گردی
به محض گفت نتوانی ز ارباب بصیرت شد
ز دنیا تا نپوشی چشم کی صاحب بصر گردی؟
قدم بیرون منه از پیروی گر عافیت خواهی
که در دنبال داری صد بلا گر راهبر داری
شود از چرب نرمی اژدها مار رگ گردن
همان بهتر که با این سخت رویان نیشتر گردی
ترا از آتش دوزخ کند فردا سپرداری
گر از دست حمایت ناتوانان را سپر گردی
چو هست از سفره قسمت ترانان جوین صائب
چرا چون مهر تابان گرد عالم دربدر گردی؟
همان بهتر که خرج این جهان مختصر گردی
به محض گفت نتوانی ز ارباب بصیرت شد
ز دنیا تا نپوشی چشم کی صاحب بصر گردی؟
قدم بیرون منه از پیروی گر عافیت خواهی
که در دنبال داری صد بلا گر راهبر داری
شود از چرب نرمی اژدها مار رگ گردن
همان بهتر که با این سخت رویان نیشتر گردی
ترا از آتش دوزخ کند فردا سپرداری
گر از دست حمایت ناتوانان را سپر گردی
چو هست از سفره قسمت ترانان جوین صائب
چرا چون مهر تابان گرد عالم دربدر گردی؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۴۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۴۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
