هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزلی از صائب تبریزی است که به توصیف زیبایی‌های معشوق و احساسات شاعر نسبت به او می‌پردازد. در این شعر، شاعر از تشبیهات و استعاره‌های زیبا برای بیان عشق و دلباختگی خود استفاده کرده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه و ادبی است که برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. درک عمیق‌تر از تشبیهات و استعاره‌های شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۷۵۶

ز شیرینی عتاب او شکرخندست پنداری
زبان در کام او بادام در قندست پنداری

به پیچ و تاب طی می گردد ایام حیات من
رگ جانم به آن موی میان بندست پنداری

چو شاخ گل به هر جا از سراپایش نظر افتد
چو آن لبهای شیرین در شکرخندست پنداری

کند چون حلقه های دام وحشت از نظربازان
نگاه او غزال جسته از بندست پنداری

به عیب خود نیفتد دیده هرگز عیبجویان را
به چشم بی بصیرت عیب فرزندست پنداری

پر کاهی ز احسان سبک مغزان بی حاصل
به چشم غیرت من کوه الوندست پنداری

به استقبال لیلی برنمی خیزد ز جای خود
ز چشم آهوان مجنون نظربندست پنداری

ندارد بی پر پروانه آب و تاب در محفل
نهال شمع، سبز از برگ پیوندست پنداری

به چشم هر که پوشیده است چشم از عالم امکان
فلک بر طاق نسیان شیشه ای چندست پنداری

نمی آید به چشم موشکافان صائب از تنگی
دهان تنگ او رزق هنرمندست پنداری
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.