هوش مصنوعی: این شعر از صائب تبریزی، با استفاده از تصاویر و استعاره‌های پیچیده، به موضوعاتی مانند گذرایی عمر، ناامیدی از زندگی، عشق و رنج‌های آن، و بی‌ثباتی دنیا می‌پردازد. شاعر از زندگی ناخشنود است و آن را پر از رنج و بی‌معنا می‌بیند. تصاویری مانند «شمشیر»، «تیر»، «خون»، و «زنجیر» بر این حس تأکید دارند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی، استفاده از استعاره‌های پیچیده، و بیان احساسات تلخ و ناامیدی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی تصاویر مانند خشونت و رنج نیاز به بلوغ فکری برای تحلیل دارند.

غزل شمارهٔ ۶۷۵۸

فروغ زندگانی برق شمشیرست پنداری
نفس عمر سبکرو را پر تیرست پنداری

چنان از موج رحمت شد زمین و آسمان خالی
که دریای سراب و ابر تصویرست پنداری

طراوت نیست چون گهواره در سیمای این طفلان
سپهر خشک یک پستان بی شیرست پنداری

به مشت خاک خود کامروز و فردا می برد بادش
چنان دلبستگی داری که اکسیرست پنداری

مرا از زندگانی سیر کرد از لقمه اول
طعام این خسیسان آب شمشیرست پنداری

سرآمد عمر و گامی طی نشد از وادی مطلب
به پایم این ره خوابیده زنجیرست پنداری

کمربسته است چون گل از پریشانی به خون من
حواس خمسه من پنجه شیرست پنداری

ز شان عشق، عاشق در نظرها شوکتی دارد
که نقش پای مجنون پنجه شیرست پنداری

چنان در رشته طول امل پیچیده ای صائب
که صحرای طلب را زلف شبگیرست پنداری
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۵۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.