(از رحم بر زمین نزد آسمان مرا
دارد بپا برای نشان این کمان مرا)

(چون سرو و بید سایه من دام عشرت است
هر چند میوه نیست درین بوستان مرا)

(از وصل گل مرا چه تمتع، که شرم عشق
دارد چو بیضه در بغل آشیان مرا)