۲۰۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۴

مرا گشایش خاطر ز دامگاه بلاست
کمند وحدت من چارموجه دریاست

گره ز کار کریمان گشاده گردد زود
حباب نیم نفس بار خاطر دریاست

گریختیم به خاک از سپهر و غافل ازین
که خاک، تخته مشق محرران قضاست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.