هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به موضوع توکل و اعتماد به خداوند اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که اگر فردی با توکل حرکت کند، حتی می‌تواند بر روی دریا قدم بگذارد بدون نیاز به پل. همچنین، شاعر به بی‌توجهی دیگران نسبت به مشکلات خود اشاره می‌کند و از تغافل (بی‌اعتنایی) به عنوان راهی برای گذر از سختی‌ها یاد می‌کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عمیق مانند توکل و تغافل نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
شمارهٔ ۳۲۵
رهنوردی که مدارش به توکل گذرد
گر قدم بر سر دریا نهد از پل گذرد
کی به فکر خس و خاشاک من افتد برقی
کز سیه خانه لیلی به تغافل گذرد
گر قدم بر سر دریا نهد از پل گذرد
کی به فکر خس و خاشاک من افتد برقی
کز سیه خانه لیلی به تغافل گذرد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۲۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۲۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
